کد مطلب:77982 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105

حکمت 181











و قال علیه السلام: «و اعجبا! اتكون الخلافه بالصحابه و لاتكون بالصحابه و القرابه؟!» یعنی و گفت علیه السلام كه تعجب می كنم كه آیا باشد خلیفه ی پیغمبر صلی الله علیه و آله شدن به سبب مصاحب بودن و نباشد به سبب مصاحب و خویش بودن.

و روی له شعر فی هذا المعنی:


فان كنت بالشوری ملكت امورهم
فكیف بهذا و المشیرون غیب


و ان كنت بالقربی حجبت خصیصهم
فغیرك اولی بالنبی و اقرب


یعنی و مروی است شعری از آن حضرت علیه السلام در این معنی و معنی آن شعر این است:

پس اگر باشی تو كه مالك شدی امور مردمان را و ریاست را به سبب شور و اجماع ایشان، پس چگونه شور و اجماع متحقق شد و حال آنكه ارباب شور كه بنی هاشم باشند غایب بودند.

و اگر بوده ای كه به سبب خویشی با پیغمبر صلی الله علیه و آله غلبه كردی خصم از ایشان را، پس غیر تو سزاوارتر است به خویشی پیغمبر صلی الله علیه و آله و نزدیك تر است، زیرا كه اگر پیغمبر صلی الله علیه و آله داماد تو است، غیر تو كسی است كه پسر عم و داماد او است، پس او سزاوار است نه تو.